من سزاوار این همه دوری ، از تو نیستم اومدم باشم بمونم ، برو نیستم من سزاوار این هجوم زجر و شک نیستم یکم بیشتر به من فک کن ، بَزَک نیستم سخت دور از تو برام ، تنها ، منو درک کن بی سرانجامم ، سرانجام ، منو درک کن چشماتو وا کن بذار روز شه ، شب تارم چه کردم که به دلتنگی ، سزاوارم جدام کن از غم دوری ، از این اندوه بی پایان تو از تبار بی رحمی ، من از نسل امیدواران این عشقه یا جنون شاید ، نداره واژه یا تعبیر یه حسیه که در من زیاده ، اما بی تأثیر من و دل زخمی دردیم ، به ظاهر دردی بی درمان جهان یاد می کنه از ما ، سزاواران … سزاواران